با داشتن اگزما، پوست ملتهب، خشک و دچار خارش و قرمزی می‌گردد؛ برخورد بدن با پسوریازیس نیز همین است و حالتی قرمز، متورم و پوسته پوسته به خود می‌گیرد.
اما نگران نباشید، تشخیص پسوریازیس و اگزما راه حل‌های مربوط به خود را دارد و اگر قرار بود از هم تفکیک داده نشوند بسیار خطرناک می‌شدند.

تشخیص پسوریازیس و اگزما

برای درمان و کنترل هر گونه بیماری و عارضه، باید ابتدا آن را بشناسیم و تمامی ویژگی‌های آن را از بر شویم. منظور از ما، پزشک و کلا هر فردی است که قرار است به درمان مریضی کمک کند. بدون شناخت و تشخیص مشکل، حل آن غیر ممکن است و تلاش برای بهبود نتیجه عکس می‌دهد. پس ابتدا این دو بیماری پوستی را معرفی می‌کنیم و بعد به دنبال چاره ای برای تشخیص پسوریازیس و اگزما می‌گردیم. دانستن تفاوت‌های این دو همان چیزی است که ما را در جدا کردنشان یاری می‌کند و قرار است در این مقاله مورد بررسی قرار گیرد.

پسوریازیس چیست؟

پسوریازیس، حالتی دفاعی در بدن است که علیه خودش شکل می‌گیرد. این بیماری، یک بیماری پوستی مزمن و خود ایمنی بوده، که به نام‌های صدف پوستی و صدفک نیز شناخته می‌شود. پسوریازیس واگیردار نیست و اطرافیان بیمار را دچار مشکل نمی‌کند. بروز پسوریازیس در واقع ژنتیکی است و عموما علت دیگری ندارد.

لک‌های ضخیم سفید رنگ مشخصه‌ی این بیماری هستند. همین سفیدی‌های روی هم جمع شده اند که پسوریازیس را به صدفک مشهور کرده اند چرا که پوست مانند صدف لایه لایه می‌شود. مهمترین علائم پسوریازیس شامل ایجاد تکه‌های ضخیم قرمز رنگ پوستی و فلس‌های نقره ای رنگ است. این تکه‌ها احتمال دارد دردناک باشند و فرد را اذیت کنند. عارضه پسوریازیس معمولا زانو، آرنج، پوست سر، کف دست و پا و کمر را تحت تاثیر قرار می‌دهد؛ همچنین در اطراف ناخن دست، ناخن پا و داخل دهان نیز دیده شده است.
این بیماری نه فقط ظاهر را دچار صدمه می‌کند، بلکه بسیار دردآور است و با رسیدن به قسمت‌های دیگر بدن می‌تواند خطرناک شود.

شایع‌ترین نوع این عارضه، پسوریازیس پلاک ‌مانند است که با پوست را قرمز رنگ، نقره ای و سفید می‌کند. علت بروز این علائم، تولید بیش از حد سلول‌های پوست و تجمع سلول‌های مرده به صورت پوسته‌های سفید و خاکستری رنگ می‌باشد و این تجمع التهاب و تورم را پدید می‌آورد. در حالت طبیعی بدن، سلول‌های پوست از عمق و از لایه‌های زیرین به سمت روی پوست حرکت می‌کنند و به صورت سلول‌های مرده از بدن خارج می‌شوند؛ اما در بیماری پسوریازیس با رشد بیشتر سلول‌ها، چندین لایه سلول مرده روی پوست جمع می‌شود که حالت پوسته پوسته را به وجود می‌آورند. وقتی پوست ورم می‌کند و پوسته پوسته می‌شود، فرد دچار خارش‌های شدید شده و به خود صدمه می‌رساند.

التهابات پوستی ناشی از این مریضی اغلب در سنین جوانی خود را بروز می‌دهند اما این اتفاق ممکن است در همه سنین رخ دهد و از فرد نوزاد تا پیر را درگیر خود کند. یعنی شما ممکن است پسوریازیس داشته باشید اما در سنین بالاتر با علائم آن روبرو شوید. پسوریازیس درمان مشخصی ندارد؛ اما قابل کنترل است. فقط باید عواملی که باعث تشدید آن می‌شوند را دفع کرد و کارهای که زخم و خارش را زیاد می‌کنند را انجام نداد. داروهای بسیاری برای درمان موضعی پسوریازیس تولید شده اند اما آن را به صورت قطعی از بین نمی‌برند. بهبود موضعی این بیماری دائمی نیست و ممکن است بازگردد.

پسوریازیس با سایر شرایط جسمی جدی مانند دیابت، بیماری‌های قلبی و افسردگی در ارتباط است. همچنین استرس آن را تشدید می‌کند. مطالعات نشان می‌دهد این بیماری خود ایمنی از نظر ژنتیکی با چاقی، دیابت و دیگر حالت های سندرم متابولیک مرتبط است.

اگزما چیست؟

اگزما، التهاب پوستی ناشی از حساسیت، زمینه ژنتیکی و زمینه محیطی است که باعث خارش می‌شود. این خشکی موضعی، می‌تواند با بیماری‌های آلرژیک دیگر همراه باشد و برای مثال در کنار آسم بروز پیدا کند. آغاز اگزما معمولا در دوران نوزادی است و در حادترین حالت خود به شکل ضایعات قرمز، شدیدا خارش دار و همراه با پوسته ‌ریزی است که اگر زیاد خارانده شود، موجب عفونت‌های خطرناک خواهد شد.

اگزما به دو شکل مرطوب و خشک ظاهر شده که در هر دو ظاهر پوست تغییر می‌کند و بد شکل می‌گردد. در نوع مرطوب، دانه‌های ریز مانند تاول روی پوست ایجاد شده که با دستکاری و تحریک، ممکن است بترکد و مایعی زرد رنگ از آن خارج شود. در نوع خشک، ترشحات زرد رنگ وجود ندارد و اگزما پس از خشکی بیش از حد پوست، تغییر رنگ، خارش و سوزش، پوسته پوسته شدن و قرمزی و حتی گاهی ترک ایجاد می‌گردد. با دست زدن زیاد به اگزمای خشک احتمال پدید آمدن زخم، عفونت و باد کردن پوست افزایش می‌یابد.

نبود رطوبت، استفاده از مواد صابونی، الکل، لباس تنگ و پشمی و برخورد زیاد با عوامل حساسیت زا برای پوست اگزما را تشدید می‌کنند و باعث واکنش پوست می‌شوند. نکته متفاوت این بیماری از پسوریازیس عدم وجود سلول‌های مرده است. اگزما حالت صدفی شکل و لایه لایه ایجاد نکرده و فاقد قسمت‌های نقره ای ناشی از تجمع سلول‌های مرده می‌باشد. درمان اگزما خیلی راحت تر از پسوریازیس است و به صورت حالت ملایم تری دارد.

برخی از تفاوت‌های پسوریازیس و اگزما

• عارضه پسوریازیس در بزرگسالان شایع است در حالی که اگزما در کودکان بیشتر دیده می‌شود.
• پسوریازیس خود ایمنی و ژنتیکی است اما اگزما با عوامل محیطی در ارتباط می‌باشد.
• مدت زمان التهاب می‌تواند تشخیص پسوریازیس و اگزما را آسان تر کند. اگزما دوره ای و فصلی است و مانند حساسیت عمل می‌کند؛ پسوریازیس در کل زندگی بیمار حضور دارد و فقط کم و زیاد می‌شود.
• یک راه آسان برای تشخیص پسوریازیس و اگزما این است که توجه کنیم پسوریازیس هرگز مرطوب نیست  ترشحات زرد ندارد.
• موارد حساسیت زا و کم آبی پوست روی اگزما تاثیر گذار اند؛ حال آن که پسوریازیس با شرایط روحی، استرس، آفتاب سوختگی، گوشت قرمز، سیگار و… تحریک می‌شود.
• تشخیص پسوریازیس و اگزما با بررسی عوارض جانبی‌شان نیز میسر می‌باشد. خطرات مربوط به اگزما خیلی کمتر اند و از این رو با پسوریازیس تفاوت دارد.
• نمی‌توان درباره بهبودی کامل پسوریازیس صحبت کرد ولی اگزما قابل درمان است.
• پسوریازیس می‌تواند سبب افتادن ناخن‌ها شود و دردهای شدیدی حین انجام کارهای روزمره برای فرد ایجاد نماید. تشخیص پسوریازیس و اگزما، آن جا به چشم می‌آید که اگزمای دست تحت تاثیر استفاده از شوینده‌ها پدید آمده و حالتی مثل آلرژی دارد.
• اگزما سفید رنگ نیست و در وخیم ترین وضعیت خود خونی و دردناک است، اما پسوریازیس به شکل لکه‌هایی سفید و ضخیم بر پوست ظاهر می‌شود.
• اگزما منجر به ترک می‌شود و به تشخیص پسوریازیس و اگزما کمک می‌کند.
• پسوریازیس می‌تواند در نواحی تناسلی ایجاد گردد و فرد را شدیدا آزار دهد.
• التهابات ناشی از پسوریازیس گاه شبیه به سوختگی پوست به شکل شدید هستند که در این صورت زندگی فرد را تهدید می‌کنند.
• تشخیص پسوریازیس و اگزما به این صورت است که حالت خطرناک اگزما خونی و عفونی است و به سوختگی شباهت ندارد.

پیشنهاد ما به شما

حتما تفاوت‌های دیگری بین این دو بیماری وجود دارند و تشخیص پسوریازیس و اگزما به شکل تخصصی تری باید انجام گیرد. ما به شما پیشنهاد می‌کنیم که حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید و تا زمانی که از نوع بیماری خود مطلع نیستید دارو مصرف نکنید. تشخیص پسوریازیس و اگزما کار شما یا ما نیست و حتما باید توسط دکتر انجام شود. مراقب خودتان باشید و خشکی‌ها و خارش‌های پوستتان را جدی بگیرید. یادتان نرود که نگرانی و اضطراب دشمن سلامتی شما است و مادر همه بیماری هاست؛ پس پیش از هر چیز دیگری به آرامش خود اهمیت دهید.